در بسیاری از صنایع انرژیبر، بخش قابل توجهی از انرژی مصرفی بهصورت حرارت تلف میشود. سامانههای تولید همزمان برق و حرارت (CHP) با هدف استفاده بهینه از این انرژی هدررفته توسعه یافتهاند و امروز به یکی از مؤثرترین راهکارهای افزایش بهرهوری در صنایع مدرن تبدیل شدهاند.
در سیستمهای CHP، انرژی حرارتی تولیدشده توسط ژنراتورهای گازسوز یا توربینهای گازی بهجای دفع به محیط، برای مصارفی مانند تولید بخار، آب گرم، پیشگرمایش فرآیند یا گرمایش فضا مورد استفاده قرار میگیرد. این رویکرد میتواند بازدهی کل سیستم انرژی را از حدود ۳۵–۴۰ درصد به بیش از ۸۰ درصد افزایش دهد.
صنایعی مانند پالایشگاهها، پتروشیمیها، صنایع غذایی، فولاد، بیمارستانها و مراکز داده از جمله بیشترین بهرهبرداران فناوری CHP هستند. کاهش مصرف سوخت، کاهش هزینههای انرژی، کاهش آلایندگی و افزایش پایداری عملیاتی از مهمترین مزایای این سامانهها به شمار میرود.
در شرایطی که قیمت انرژی و محدودیتهای شبکه برق به دغدغهای جدی برای صنایع تبدیل شده است، CHP نهتنها یک انتخاب فنی، بلکه یک تصمیم اقتصادی و راهبردی محسوب میشود.
